Venijn in de staart

Het leven op een tropisch eiland zit hem in de regelmaat. En die is hier heel basic en elke dag grotendeels hetzelfde. In grote lijn ziet het er zo uit. Wakker worden, opstaan, eten, zwemmen of snorkelen, eten, zwemmen of snorkelen, eten, douchen en chillen, eten en slapen. De variatie zit hem vooral in het onderwaterleven wat je tegenkomt en dat was vandaag een groot feestje. Toen we vanmorgen aan het zwemmen waren stelde Jessie aan Merit, Kim en Nick voor om naar het vlot te zwemmen verderop in zee. Daar eenmaal aangekomen zien ze een hele grote schildpad op de bodem, zo'n 3 à 4 meter diep. Rustig grazend over de bodem en alle tijd nemend voor alle toeristen. Een prachtig gezicht. Toen ze op het vlot aankwamen riepen ze de rest ook dat er een schildpad was. De praktijk heeft ons geleerd dat je er dan naartoe kan zwemmen, maar 99 van de 100 keer is hetgeen waar je voor zwemt dan al weg. Dus Johan en Theo doen het rustig aan. Maar zelfs toen lag hij er nog prinsheerlijk te grazen. Johan heeft hier heel veel mooie foto's van kunnen maken en heeft heel lang met hem mee gezwommen. Hierna nog een rondje onder de pier door gezwommen waar bizar grote scholen sardines zwommen waar je prachtig doorheen kon zwemmen. Aan het einde van de middag heeft Johan samen nog een rondje gesnorkeld met Nick en hebben ze nog een paar mooie dingen gezien waaronder een haai. Vanavond wordt er ook een filmpje van de haai van gisteren gepost op ons blog. Voor het eten hadden we bij ons resort afgesproken. Theo, Ingrid, Kim en Nick kwamen met de watertaxi omdat in het donker door de jungle echt geen optie is. Heerlijk gegeten en ineens stond ons terras vol met rook van de bbq, we merkte het wel op, maar het was nog geen signaal. Tot ineens de wind als een gek aanwakkerde. Uit het niets naar windkracht 8. Nu hadden we dit al eerder meegemaakt maar dan lagen we al in bed en nu moesten ze nog met de watertaxi terug. Inmiddels had de tropische storm besloten om zich verder door te ontwikkelen tot een tropische bui en begon het ook te regenen. Niet van die buitjes zoals wij die kennen in Nederland. Maar echt hozen. De watertaxi vaart inmiddels niet meer en geen idee wanneer de bui ophoudt. Afwachten en uitzitten dus. Morgen zal ik de afloop delen met jullie. Tot slot werd Merit nog even blij van het feit dat ze nog even mocht studeren voor de duikcursus morgen. We beginnen morgen met een navigatieduik en moesten ons voorbereiden door even een hoofdstuk over onderwaternavigatie te lezen. Studeren in de vakantie is gewoon geen optie, maar het niet doen ook niet. Inmiddels vallen er iets minder druppels uit de lucht. Maar vaart er nog steeds geen taxi. Truste.