Long way home

En daar is die dan, de laatste dag. Hij begint vroeg. Om 07.00 aan het ontbijt, het zonnetje schijnt al uitbundig aan een blauwe hemel als we voor de laatste maal aan dit prachtige strandje toast en mango smoothies bestellen. Mocht je hier ooit komen, bestel de mango smoothie of coconut smoothie van the Barat. Onovertroffen. Na ons ontbijt even terug naar de kamer. Nu niet om in te smeren, maar om onze tassen te halen voor vertrek met de ferry. We varen, een stuk rustiger dan de heenweg, in een half uur terug naar Kuala Besut. Heerlijk is het om in een speedboot met 2 maal 200 pk over een vlakke zee te gaan. De visjes springen om ons heen uit het water en zorgen voor een zilveren schouwspel om ons heen. Aan de wal worden we bestormd door taxi chauffeurs om ons te brengen waarnaar we maar willen. Wij hebben geen taxi nodig, want Ingrid heeft een busje geregeld via hun hotel wat ons met z'n achten naar Kota Bahru airport zal brengen en keurig zoals afgesproken staat hij klaar. Wat ook vandaag weer opvalt is de vriendelijkheid van de mensen hier. Ondanks dat we geen taxi nemen, brengen ze ons wel te voet even naar het kantoortje waar we afgesproken hebben met Kim, Nick, Theo en Ingrid. Dat is wel kenmerkend voor de bevolking hier, de bereidheid om je te helpen. Het tripje met de bus gaat super, een rustig rijdende chauffeur die ons in een dik uur naar het vliegveld rijdt. Daar aangekomen begint het lange wachten. Onze eerste vlucht van de dag vertrekt pas om 14.35 en we zijn om 10.15 al op het vliegveld. Maar met een spelletje, praatje, kopje koffie en een broodje gaat de tijd zo snel dat we uiteindelijk een kwartier voordat de balie sluit pas inchecken. Geen probleem natuurlijk, want alles gaat altijd te laat, dus ook deze vlucht die 45 minuten te laat vertrekt. Ons hoor je niet, want wij hebben straks op Kuala Lumpur weer 5 uur te overbruggen voordat onze eerste vlucht naar Bangkok vertrekt. Vanuit daar naar Amman voor een tussenstop van 2 uur en dan in 5 uur naar Amsterdam om daar vrijdag om 11.15 aan te komen. De vlucht naar KL ging vlot want duurde maar 1 uurtje. In dat uurtje moest er ook nog gegeten worden want wij hadden extra bagage geboekt en dan krijg je wat eten. Wij gingen uit van een pasteitje, net als de vorige keren, maar het was vlammend hete kip pasta. De lippen tintelde weer na dit spicy hapje. Als we alle bagage weer bij elkaar hebben, nemen we afscheid van Theo, Ingrid, Kim en Nick. Zij gaan nog anderhalve dag naar KL. En wij naar het tweede vliegveld van KL voor onze volgende etappe. We moeten met een treintje mee van het ene naar het andere vliegveld en daar moet je kaartjes voor kopen. Daar staat een barcode op en Johan is nog steeds niet gewend aan het feit dat alles qua verkeer en logistiek hier andersom is en houdt dus tot 2 keer toe z'n ticket bij het verkeerde poortje waardoor de verkeerde opengaat. Dit tot groot vermaak van de bewaking. Ze liggen in een deuk en de dames ook. De trein rijdt vlot naar het andere vliegveld. Tot nu toe gaat de reis prima. We hebben er 11 van de 33 uur opzitten en voelen ons zo fit als een hoentje. Een echte vliegveldhap bij de Mac en we lopen nog wat rond op het vliegveld. Eerder hebben we geprobeerd om in te checken bij zo'n paal in de vertrekhal. Maar die liep tot 3 keer toe vast en weigerde dus om ons te helpen een vriendelijke vent aan de balie heeft alles gewoon keurig met een glimlach geregeld. Met nog een paar keer toilet bezoek, douane, bagage check en even rustig zitten zijn ook deze 5 uur omgevlogen. Een kort vluchtje naar Bangkok wat prima verloopt. We hebben een ruim uur om over te stappen op onze vlucht naar Amman. Treuzelen is er dus niet bij, maar het moet zeker te doen zijn. 1 stap uit het vliegtuig staat er een jongedame op dwingende wijze duidelijk te maken dat we moeten lopen en niet meer stoppen. 15 meter verderop staat er een meneer met de mededeling dat we even op alle transit passagiers moeten wachten. Dat doen we keurig tot we compleet zijn en dan verwacht je dat je looppas door moet lopen. Maar de meneer die ons net staande hield verandert ineens in de broer van Usain Bolt en sprint ervandoor. Nadat wij en onze bagage door de zoveelste check zijn gegaan vandaag haakt Usain af en lopen wij in een rustiger tempo, maar nog steeds pittig door. Het is ook echt een heel stuk, dus ik snap dat ze ons motiveerde. Maar vervolgens zitten we weer 20 minuten op en bankje voordat we het vliegtuig ingaan. Dit is de langste vlucht van vandaag met bijna 9 uur. Wel in het donker, dus lekker slapen. Doordat we vandaag 4 vluchten hebben en bij alle minimaal 1 maaltijd krijgen is er aan eten geen gebrek. We laten het zelfs staan op een gegeven moment omdat het echt teveel is. Wel hebben we allemaal even geslapen en/of films gekeken. Heerlijke rustige vlucht naar Amman dus. Hier een overstap van 2 uur en dan de laatste 5 uur naar Amsterdam. Met een kwartiertje vertraging de laatste 5 uur begonnen. Ook weer een rustige vlucht zonder turbulentie en dan staan we na 5 prachtige weken weer op Hollandse bodem. Fijn om weer thuis te zijn. We worden ingehaald door een groot comité die nog even op ons moet wachten omdat de bagage van Johan niet meegekomen is vanuit Amman. Dat vraagt dus nog watt administratieve handelingen. We zijn nu alweer een paar uur thuis en liggen uitgrevloerd op de bank. Vroeg naar bed vandaag en dromen over een hele mooie, fijne en geweldige vakantie. Truste.