Langkawi dag 5

We zijn eindelijk weer eens Europees kampioen. Jammer alleen dat wij de wedstrijd hier niet konden volgen. Was een beetje teveel Mb's om te streamen. Vanochtend ging de wekker om 08.00 uur. Want we gaan een kayaktour door de mangrove maken. Om 09.00 stipt staat de chauffeur klaar om ons naar het gebied te brengen. Blij met de auto, een grote KIA Sorento. Ongeveer een ritje van een half uur, maar niet volgens onze chauffeur. Wat een malloot. Als je niet beter wist zou je denken dat hij suïcidaal is. Over bergweggetjes waar een gemiddelde chauffeur 50 rijdt, haalt hij makkelijk het dubbele. Inhalen waar het niet kan en zo dicht op je voorganger zitten dat je z'n nummerbord niet meer kan lezen. We kunnen echt wel wat hebben, maar wat deze man doet gaat echt te ver. De grand prix van Maleisië is volgende maand, maar wordt niet op Langkawi verreden. Eenmaal veilig aangekomen begint onze tocht op een motorboot naar een soort drijvend dorp in de mangrove. Restaurantjes, viskwekerijen en veel luxe zeiljachten van buitenlanders die terug moeten naar hun eigen land en hun boot dus tijdelijk moeten stallen. Na een korte rondgang over zo'n viskwekerij is het even wachten op onze gids die er zonder hoed en bril ineens 30 jaar ouder uitziet. Johan twijfelt om een hoed te kopen. Na een veel te uitgebreide uitleg over hoe een kayak werkt, hoe moeilijk kan het zijn, steken we het kanaal over richting de mangrove. Samen met een gezin uit China, de Changs. Het jochie is ADHD 2.0 (zoals Merit zegt, die is niet goed) en wordt misschien daarom ook wel door zijn ouders liefdevol bij de gids in de kayak gezet. Vader Chang maakt nog even duidelijk dat hij al 4 keer in een kayak heeft gezeten, dus opletten tijdens de veels te lange uitleg hoeft niet. Bij het oversteken valt het wel gelijk op dat vader en moeder Chang nog even moeten afstemmen hoe ze het gaan doen, want echt soepel gaat het niet. De mangrove is echt prachtig. Tussen, onder en langs alle wortels door kayakken is echt heel leuk en een prettige bijkomstigheid is de schaduw, want het is vandaag weer prachtig weer. Of de mangrove achter ons nog zo mooi is weten we niet, want we horen vader en moeder Chang toch regelmatig een boom ontwortelen, of de kayak beschadigen. Als we even later de mangrove uitkomen en een breed kanaal over moeten steken lukt het hen nog steeds niet om de bosjes te vermijden. Onze gids vertelt ondertussen van alles en roept steeds enthousiast mijn naam, Johenn. Niet zo moeilijk want mijn naam blijkt een Maleisische naam te zijn. Wisten jullie dat mam en pap? Iedere keer als ze hier mijn naam horen, wordt het verteld. Op naar het tweede stuk mangrove als ook de Changs met al hun ervaring de overkant bereikt hebben. Ook weer prachtig. Net voordat we er hier ook weer uitgaan, worden we door de gids geroepen en krijgen we een uitleg over het behoud van de mangrove en hij heeft een paar vruchten van waaruit binnen een paar maanden een nieuwe boom zal groeien. Deze moeten we als familie planten en die boom heet voortaan Peterskawi. Dus of we die over een paar jaar weer willen komen bekijken. Natuurbehoud is sowieso een ding hier. Het is opvallend hoe makkelijk de mensen hier met vervuiling omgaan, echt overal krijg je een plastic tasje bij en het lijkt hier nog niet doorgedrongen dat de noodzaak echt wel groot is. Echt mooi is het als we de mangrove weer uitgaan en daar de zeearenden zien hangen in de lucht boven een breed stuk water. De ene nog groter dan de andere. Niet normaal. Na dit bekeken te hebben peddelen we de mangrove weer in voor de broodnodige schaduw. In de verte horen we de motorboten al weer, die rond het drijvende restaurant varen. En net voordat we de mangrove uitvaren om over te steken voor onze lunch, horen we een hoge harde gil en een grote plons. 2 natte Changs zijn het gevolg. Op zich om te lachen omgaan in de mangrove, Lekker modderig, ondiep en overal wortels. Maar ze hadden hun waterdichte tas niet waterdicht dichtgeknoopt. Terwijl wij lekker zaten te lunchen stonden hun hun geld te drogen en iPhone te bekijken. Merit merkte nog even fijntjes, naar ons, op dat er vast genoeg rijst moet zijn hier om een telefoon in te kunnen drogen. De lunch was verder prima en terwijl wij dachten dat het afgelopen was gingen we nog even naar grot waar vleermuizen hangen, ook dit gedeelte van de tour was leuk en vanonder het bruggetje waarover we liepen schoot tot onze groot schrik nog een hele grote hagedis weg. Daarna met de motorboot weer terug naar het startpunt waar Max Verstappen weer op ons stond te wachten voor de terugrit. Nu is het een bekend gegeven dat de terugrit altijd korter lijkt, en dat heeft deze man weer eens bevestigd. We stonden op het punt er wat van te zeggen, maar uit angst voor dat hij nog harder zou gaan onze monden gehouden. Op de heenweg had de chauffeur trouwens gevraagd waar we vandaan kwamen en toen we uit Nederland antwoordde, feliciteerde hij ons met de winst van de dames. Wij dachten nog wat leuk dat hij dat gelezen heeft. Maar hij had de wedstrijd gewoon live op de Maleisische televisie gekeken. Dat was echt even balen, maar wie denkt er dat dat hier live wordt uitgezonden? Na onze veilige aankomst de rest van de middag in de zee gehangen, lekker gedoucht en daarna wezen eten. De dames laten op dit moment hun nagels lakken en straks gaan we alles weer inpakken. Morgen staat onze taxi om 07.00 uur klaar om ons naar het vliegveld te brengen. We vliegen morgen naar een ander land, namelijk Singapore. Dus morgen onze belevenissen vanuit Singapore. Truste.

P.s. wat ontzettend leuk dat ons blog zo goed gelezen wordt. We zullen proberen om ook wat vaker op jullie vragen en opmerkingen te reageren.