Wat een geweldig eiland is dit

Koh Muk, onthoud die naam als je ooit naar Thailand gaat en op zoek bent naar een plek met een goede vibe, geen auto's, veel lokale mensen, lekker eten en prachtige stranden en jungle. Je hoort het, wij zijn enthousiast. Geen massatoerisme hier. Gewoon lekker kneuterig en gezellig. Het begon eigenlijk gisteren al, op weg naar het mooiste strand hier moet je de weg volgen die dwars over het schoolplein loopt. Allemaal kleine Thaise koppies die je volgen naar het strand en je vrolijk gedag zeggen terwijl zij moeten leren. Op de terugweg, de school was inmiddels uit, was er een "farang" (toerist) aan het voetballen op hetzelfde schoolplein met de jochies die nog langer bleven hangen. En het was dikke lol. Het is hier allemaal relaxed. De weg over het hele eiland is een betonpad van 2 meter breed en de scooters kunnen net langs elkaar. De scooters hier hebben naar de scooters vaak een aangelast frame met stoeltjes waarop mensen en spullen vervoerd kunnen worden. En soort zijspanbrommer eigenlijk. Het gaat niet hard, men zegt elkaar gedag. Het is hier top. 

En wij gaan helemaal mee in die vibe. Vanochtend uitgeslapen en daarna alles gedaan zoals ze dat op dit soort eilanden ook doen. Rustig aan. Ze doen hier alles rustig aan. Er is er echt geen één die niet sloft met z'n slippers. Je hoort de hele dag sloffende slippers. 

Wat ook zo bijzonder blijft is het prijsverschil tussen producten. Hier is koffie relatief duur en vaak nog oplos ook. En een mango, ananas of garnalen kosten hier bijna niets. Laat dat nou toevallig een aantal dingen zijn die wij erg lekker vinden. Dus het is hier genieten.

Gewoon toast met een gebakken ei als ontbijt en ook vanochtend waren de grapjes niet van de lucht met betrekking tot mijn actie van het door de stoel zakken gisteravond. Hij werd natuurlijk eerst gecontroleerd voordat ik ging zitten.  Na het ontbijt even terug naar het huisje om ons om te kleden, spullen te pakken en een scootertaxi te regelen om naar Charlies beach te gaan. Een ritje van 10 minuten door de jungle en daar lag een prachtig strand waar, zo men zegt, je ook kunt snorkelen. En zo deden wij ook. Het snorkelen was niet echt bijzonder maar wel vermakelijk. 

Eenmaal terug op het strand even opgedroogd en naar het einde van het strand gelopen om daar boven op een heuvel bij een restaurant te lunchen. Hier hadden we een prachtig zicht over de baai, waar inmiddels ook een aantal zeilboten voor anker waren gegaan. 

Na de lunch ging ik nog even snorkelen en Marjon bleef op het strand lezen. Maar deze tocht was van korte duur. Eerst zie je 1, dan 2, dan 5 en dan 10. En eigenlijk is het dan al te laat. Ik heb het over kwallen. Niet van die grote die wij in Nederland op het strand zien liggen, maar van die kleintjes. Niet erg heftig, maar wel vervelend. Dus nadat er drie langs mijn lijf en mond gegaan waren rechtsomkeert gemaakt richting strand. Onderweg nog wel een mooie schelp gevonden. 

Omdat we allebei geen telefoons mee hadden, hadden we ook geen idee van tijd en voordat we het doorhadden zaten we naar de zonsondergang te kijken. Het was echt een prachtige. Een mooie baai met zeilbootjes erin en in de verte zakte de zon in zee naast het volgende eiland. Hierna weer met de scootertaxi terug naar onze bungalow en zojuist komen we terug gelopen van het restaurant waar we weer heerlijk en voor 12 euro gegeten en gedronken hebben. 

Het was een heerlijke dag. 

Dikke digitale knuffel.