Dag 31, Muros

Om de spanning er maar gelijk uit te halen. De mover werkte zoals hij nog nooit heeft gewerkt. Zonder stotteren, zonder reset en zonder problemen manoeuvreert Marjon de koppeling van de caravan binnen 30 seconden boven de trekhaak. Wat heerlijk dat het werkt, het scheelt zoveel gedoe. En natuurlijk kunnen we ook, soms met hulp van anderen, duwen. Maar dit is heel fijn. 

We vertrekken vandaag dus echt naar Muros, een rit van 245 kilometer. Het is druilerig weer en de voorspelling is dat het 180 kilometer verderop beter zal zijn. Dus met goed gemoed die kant op. We rijden door Galicië, ook wel het land van de mist genoemd. Dat hadden wij de afgelopen dagen nog niet zo meegekregen. Maar vandaag zeker wel. Langs de weg al veel vaste borden met aanwijzingen wat te doen in het geval van mist en als we ongeveer 60 kilometer onderweg zijn snappen we de waarschuwingen volledig. Helemaal niets zien we. Er staan speciale paaltjes langs de weg hier die door middel van gekleurde ledjes laten zien of er een auto voor je rijdt binnen 100 meter. En als dat zo is dan wordt het ledje rood en moet je dus of opletten of remmen. Het is in ieder geval een griezelige situatie die nog best even aanhoudt. Maar als de weg de daling heeft ingezet verdwijnt ook langzaam de mist en verandert het grijs in wit met soms wat blauw. Tijdens deze rit nog een primeur, we zijn deze reis voor het eerst verkeerd gereden. Niets dramatisch. Maar toch, wel verkeerd. 

Naarmate de kilometers minder worden op de navigatie worden ook de wolken steeds minder. En als we door Muros de laatste kilometers richting de camping rijden is het strakblauw en rijden we langs de zee. Bij de receptie een vriendelijke dame en we mogen zoals overal zelf een plekje uitzoeken. We zijn voor deze camping gezwicht omdat er in de review stond dat mensen hier dolfijnen zien zwemmen vanuit de caravan en dat willen wij ook wel. Dus wordt het een plekje aan het strand. En als we de auto loskoppelen draait de caravan weer moeiteloos op z'n plekje met de afstandsbediening van de mover. De buurvrouw komt al snel even kijken en merkt op dat we dicht bij het kraantje staan en het moeilijk kan zijn om daar bij te komen. Dus metertje terug en probleem opgelost. Als we geïnstalleerd zitten is inmiddels de buurman ook terug van boodschappen doen en zien we ze een aantal maal om het hoekje van de caravan kijken en druk tegen elkaar praten. Ze lopen nog eens een keer om het hoekje en ons is snel duidelijk dat we de caravan met behulp van de mover superstrak tegen de grens van het plekje hebben aangezet en dat deze Duitse buren niet van landjepik gediend zijn. We staan echt keurig binnen onze plek en daarom komen ze niet naar ons toe. Daarom zelf het ijs maar even gebroken en gevraagd of ze vonden dat we te dicht op hun stonden. Nou, dat vonden ze wel maar het was geen probleem. Aangeboden om hem even een metertje op te schuiven, we hebben per slot van rekening een nieuwe accu, dus gebruiken zullen we hem. Maar dat hoefde echt niet, ze gaan morgen toch weg.  

Nou ja, dan laten we het zo. Maar aan alles was te merken dat ze het niet zo prettig vonden en een licht passief agressieve houding aannamen. Nu kan ik daar vrij goed tegen gelukkig. 

De rest van de middag lekker genoten en wat schetst onze verbazing. De buurman komt op zeer vriendelijke toon ons plekje oplopen en begint een gesprek met mij over waar hun geweest waren en ze hadden nog folders voor ons. Nou ja, de lucht was helemaal geklaard en 2 iets vriendelijkere mensen hadden de azijn aan de kant gezet en bedacht dat dit een beetje zeuren was. Helemaal fijn en voor ons weer een campingregel bijgeleerd, zet je caravan 80 centimeter van de grens van je plekje, want als je dan je raampjes openzet hangen ze boven je eigen plekje. Die opmerking hadden we ook nog gekregen.

Inmiddels was het in de zon tropisch warm en hebben we heerlijk buiten gezeten tot half negen en een strandwandeling gemaakt met een prachtig uitzicht met bijna volle maan maar zonder dolfijn. Morgen weer een kans. 

Truste voor straks en tot morgen.