Dag 23, naar de kust

1 oktober 2022 - Cudillero, Spanje

Wow, wat was het koud vanochtend. 4 graden toen we opstonden. Het is echt tijd om af te zakken naar de hogere temperaturen. En nadat we alles gedaan hebben om te vertrekken nemen we nu echt afscheid van ToKo. Zij vertrekken rechtsaf richting Burgos en beginnen aan het laatste deel van hun reis en wij slaan linksaf voor de rest van onze reis. Het doel van vandaag is Cudillero. Het is 183 kilometer rijden en ook voor de laatste keer rijden we door (de uitlopers) van Picos de Europa. Het is een werkelijk prachtige rit over een heel rustige tolweg. 2.5 uur later rijden we een heerlijke camping op waar we worden ontvangen door een zeer vriendelijke Anna. We kiezen een plekje uit waarvan we zeker weten dat we er ook weer makkelijk weg kunnen komen na 3 nachten. Want we hebben voor 3 nachten geboekt. 

Als alles staat genieten we van een drankje, een heerlijke pantosti en van een waterig zonnetje wat tijdens deze overgangsdag steeds vaker achter de dunne grijze wolken verdwijnt. Tijd voor een wandeling naar Cudillero. Een kleurrijke verzameling huisjes die aan elkaar geplakt lijken te zijn in een baai aan zee die tussen twee steile rotswanden ingeklemd is. Het is dus een fikse afdaling die op de heenweg beduidend makkelijker zal zijn dan de terugweg. Maar het mag de pret niet drukken, het is prachtig hier. We lopen een rondje door het dorpje en ploffen voor de vrijmibo op een terras waar de muziek van drie cafeetjes samenkomt en zorgt voor een kakofonie van geluid. Hierna lopen we de weg terug naar boven en beginnen we om 19.30 aan het avondeten. Het leven op de camping is trager en dat is mede ingegeven door het gebrek aan stroom op de meeste campings. Je hebt 6 ampère en dat staat ongeveer gelijk aan 1350 watt. Dat betekent 1 kookplaatje tegelijkertijd en als je dan zin hebt in gebakken aardappelen, kipkluifjes en gekookte suikermaïs zul je moeten improviseren. Maar het lukt en anderhalf uur later staat er een complete en smakelijke maaltijd op tafel. Het voordeel is ook dat we ons dus steeds meer aan lijken te passen aan de Spaanse tijden voor het eten. We komen er wel. Nog even lekker een serie gekeken en nu is het tijd om te gaan slapen. 

Truste en tot morgen. 

Foto’s