Dag 117, Caval Verde

Vandaag in de ochtend rustig aan en daarna de spullen gepakt voor een bergwandeling Vorige week, toen Marjon in Nederland was, heb ik een stukje gedaan van de wandeling van vandaag. We klimmen langzaam omhoog richting Caval Verde. De grote rots van 740 meter hoog, die boven de camping uittorent. De camping zelf ligt op 300 meter. Dus we lopen rustig omhoog. Het laatste stuk is een steil pad met veel los gravel. En dat klimt vervelend. Maar het uitzicht bovenop is de moeite meer dan waard. We lopen verder over een een richel met aan beide kanten een vallei van 400 meter diep. En het is prachtig. De zon schijnt, het is windstil en we genieten op de top van alle factoren die het hier zo heerlijk maken. Toen wij net boven kwamen werden we gevolgd door een dame, die linksaf sloeg waar wij rechtsaf gingen. Toen we omkeken richting de hoge piek zagen we dat de dame van net zichzelf had uitgekleed. Heel bijzonder. Toen we na een ruim uurtje genieten boven, terug liepen stond de dame er nog steeds, inmiddels wel weer met kleren aan. Maar nu dansend met twee dingen in haar hand. Het leek op één of ander ritueel. Maar, na een vriendelijk knikje, zijn we gewoon lekker doorgelopen. Het eerste stuk naar beneden, over dat losse gravel is nog behoorlijk tricky. Maar voetje voor voetje komen we weer op het makkelijker gedeelte. En zijn we tegen 16.00 weer op de camping waar we bij de receptie gelijk 5 dagen bijgeboekt hebben. Het is fijn hier en we hebben nog een lijstje met dingen in de omgeving die we willen zien. 

Truste en tot morgen.