Dag 18, Mirador de Santa Catalina

Vanuit het dal stijgt de kerkelijke samenzang omhoog als wij buiten genieten van ons bakkie koffie en thee. We moesten echt even goed luisteren, want eerst dachten we dat het een omroeper was bij een lokale sportwedstrijd. Maar bij de laatste zang was het duidelijk. Het is vandaag zondag. 

De regen die voorspeld was is echt weg gebleven of alleen in de nacht gevallen. En dat is prima. Voordat we morgen verder trekken hebben we nog 1 roze gearceerde plek op de kaart staan die we willen bezoeken en dat is de Mirador (uitkijkpunt) de Santa Catalina. Een ritje van 45 minuten en 25 kilometer. Dan weet je het al. Het wordt draaien en keren. Maar het is echt een prachtige route. We rijden door de Hermidakloof en slaan in het dorpje Hermida rechtsaf omhoog de berg op. Een smal weggetje kronkelt omhoog terwijl de rotsen imposant dichtbij komen.  Als we boven komen zijn we wat teleurgesteld want de rotsen zijn verdwenen en we rijden op een soort van Alpenweide. En het is nog maar 2 kilometer naar het punt waar we zoveel van verwacht hadden. Weer rechtsaf en 1 lange weg rechtdoor en we eindigen in een bos op een parkeerplaats met 2 andere auto's. 

Maar als we dan omhoog lopen zien we het mooiste uitzichtpunt wat we tot nu toe deze reis gezien hebben. We kijken rechtdoor via een vallei naar het centrale gedeelte van het Picos gebergte, rechtsaf de kloof in die langzaam afbuigt en links van ons de Alpenweide die even daarvoor de teleurstelling bracht die nu volledig verdwenen is. De gieren zweven op de thermiek onder en boven ons. Komen echt dichtbij en zijn zo ontzettend goed in het niet verspillen van energie. Je ziet ze zelden klappen met hun vleugels en zijn indrukwekkend groot. Als we na 10 minuutjes helemaal alleen staan op deze plek genieten we oprecht van deze machtige plaats. 

Nog even een moment opletten als Pip iets te dicht langs het randje snuffelt. Maar we komen weer heelhuids bij de auto. En onder de indruk dalen we weer af richting Potes. We rijden eigenlijk direct terug naar de camping, waar we de knoop doorhakken om morgen toch niet terug te rijden richting de kust. Het regent daar echt veel en hard de komende dagen en 50 kilometer zuidelijk is het gewoon 23 graden, zonnig en droog. Dat klinkt leuker. Wordt wel echt klimmen morgen met de caravan. Maar het is een goede weg en een kort ritje. Als diner bakken we pannenkoeken op de plaat. Eigenlijk gourmetten zonder vlees en met beslag. Maar we hebben dikke lol. Dit verhaal is af voordat Nederland begint tegen België. Dus dat gaan we onder het genot van een kop koffie, maar eens even bekijken. 

Truste en tot morgen.