Dag 70, stresspip

Vandaag een autorit richting de Atlantische kust gedaan. Het is nog een aardig eindje tuffen door het binnenland van de Alentejo. En er is daar werkelijk niets. We hebben 1 uur gereden zonder een andere auto tegen te komen. Het is heuvelachtig, vol met kurkeiken en eucalyptusbomen en af en toe een dorpje wat volledig uitgestorven was. We komen dan in Villanova de Milfontes, een in de zomer relaxed stranddorp wat nu volledig uitgestorven is. Grappig is dat de rivier de Mira hier in zee loopt en dat is dezelfde rivier die achter de camping langsloopt en waar Pip elke dag in loopt te struinen. Het opgedroogde stroompje achter de camping is een grote rivier die hier de zee inloopt. Het is mede door het weer en het uitgestorven sfeertje dat we besluiten hier niet te gaan lunchen. We rijden door naar een volgend punt op de route, Cabo Sardao. Als we er aan komen, ligt er een voetbalveld van de plaatstelijke club naast een vuurtoren op een heel hoog klif. Een hele bijzondere plek voor een potje voetbal op zondagmiddag, zeker als de Atlantische wind hier grip krijgt op de bal. Wij lopen richting de kliffen en ze zijn werkelijk weer heel indrukwekkend. De oceaan maakt veel indruk en vooral de steilte is echt heel  intens hier. En vooral voor Pip, honden schijnen diepte niet goed te kunnen zien en dat maakte ze echt enorm duidelijk. Er was geen denken aan dat ze met ons naar beneden zou gaan om op een lager gelegen rots te gaan zitten genieten van de oceaan 40 meter lager. Werkelijk in de ankers, poten uit elkaar en achteruit lopend trekken aan de riem met angst in haar ogen. Natuurlijk gelijk mee omhoog gegaan en het mooie plekje gelaten voor wat het was. Ze bleef angstvallig naast Marjon zitten en kroop zowat in Marjon. 

Hier gezeten en ondanks de bewolking en dreigende regen de drone tevoorschijn gehaald. Maar het was van korte duur want vanaf de oceaan kwam de miezer het land op en nadat we de drone snel hadden laten landen zijn we snel het klif weer opgeklommen en langs het voetbalveld weer naar de auto gelopen. Wat een prachtige plek was dit weer en wat zijn we iedere keer onder de indruk van de oceaan, de kust en het geweld. Prachtig. Omdat we nog niet geluncht hadden en een Lidl tegenkwamen hebben we gewoon een stokbrood gehaald en hier in auto van genoten. In plaats van de route af te maken die we hadden gekozen zijn we direct terug gereden naar de camping omdat het donker begon te worden. Het was weer een leuke dag.

Truste en tot morgen.