Marjon doet het weer....... En door

Vanochtend wakker geworden door het zonnetje dat door de gordijnen naar binnen scheen. En toen ik wakker werd keek ik in een stel ogen die een stuk beter stonden dan gisteren.  Opgestaan om de spullen lekker in te pakken waarna we voor het ontbijt voor de laatste keer naar ons vaste stekkie zijn gelopen. Marjon kiest veilig voor toast met jam. Logisch, en ik neem een Thaise roti met rozijnen en nutella.

Na daar 10 maal in het restaurant bediend te zijn door een alleraardigste dame, waarvan wij eerst dachten dat ze doofstom was door de manier van praten, moesten we met haar op de foto. Toen ze vroeg of we nog een keer kwamen zeiden we over 2 jaar misschien. Daarna kwamen de tranen, want ze had zelf geen 2 jaar meer te leven en wees naar een litteken op haar keel. Staat zo'n lief Thais vrouwtje daar ineens met tranen in de ogen een knuffel te geven aan je. Bizarre ontmoetingen. Ze was ontzettend slecht verstaanbaar en vanaf dag 1 in Thailand heb ik echt moeite met dat slecht uitgesproken Engels van de Thai. Marjon daarentegen verstaat dat als geen ander en heeft weer moeite met goed uitgesproken en goed geformuleerd Engels. Zo vullen we elkaar aan. Ik heb echt momenten gehad dat ik uit één lange zin echt geen woord begrepen heb en Marjon zegt het dan in 1 keer. En als we met Amerikanen staan te praten haakt Marjon na 2 zinnen af. Zo komen wij gezamenlijk Azië door dus. 

Terug naar onze kamer om op de scootertaxi te wachten die ons op zou pikken. Keurig op tijd was hij er voor de rit naar de pier. Daar komt speedboot die ons 2 eilanden verderop af zou zetten. Half uurtje later dan gepland stappen we op een speedboot met drie motoren van 250 pk erachter en vertrekken we naar Koh Ngai. Het waait hard, dus de zee is onstuimig en de boot maakt lekkere klappen. Maar na 15 minuten varen stappen we in het water en lopen we het strand op als de boot achter ons weer vol gas vertrekt. We lopen op een breed lachend kereltje af en die weet ons te melden dat we 1 strand te vroeg uit de boot gestapt zijn. Er zit niets anders op dan te lopen. Rugzakken op de rug en op en neer door de jungle naar het andere strand. Uiteindelijk viel het nog mee, maar een echt handige move was het niet van ons. Aangekomen bij ons resort, checken we in en ze zien dat we er een verhit loopje op hebben zitten en krijgen direct een flesje water. Even bijkomen waarna we naar onze bungalow worden gebracht. En we hebben geluk, we hebben de bungalow aan het strand. Het strand waarvan het prachtig snorkelen zou moeten zijn hier. Het strand waar de golven nu op beuken door een straffe windkracht 6 die recht op het strand staat hier. We hangen een paar uurtjes in zee en op het strand en als het hoog water is probeer ik maar eens of snorkelen een goed idee is. Maar in de buurt van het rif lijkt het water wel een grote wastobbe en gaat het flink tekeer. Ik zie wel wat koraal onder me, maar de golfslag is zo heftig dat ik veel te dicht in de buurt van het koraal kom met mijn lijf. Ik keer snel weer om en zwem weer naar het strand. Morgen beter. 

De zon zakt langzaam achter de bergen en we zoeken onze bungalow op voor een lekkere douche. 1 week geleden geschoren, dus dat ook maar weer eens gedaan. 

Hierna de rest van onze trip een beetje vorm gegeven, maar het proces is nog niet afgerond. Komt morgen vast goed. Het idee is nu om maandag noordwaarts richting Koh Lanta te gaan. We zullen zien. Hierna kreeg Marjon voor het eerst in 2 dagen trek dus even wat gaan eten. Een rustige maaltijd met wat kip en rijst doet het goed op de maag. Dus morgen zal alles weer bij het oude zijn. 

Een dikke digitale knuffel.