Taman Negara

Vanmorgen wakker geworden in de jungle, alleen merk je dat niet zo heel erg in dit resort. Lekker geslapen en op voor het ontbijt. De keuze bestond onder andere uit rijst, kipnuggets, patat, gebakken worst of scrambled eggs. Maar er was gelukkig ook toast waar veel van de westerlingen zich op stortte. De patat en kipnuggets vinden gretig aftrek bij de Aziatische medemens. Nu stond er een groot toastapparaat waar je goed op moest letten. Dat ding kon namelijk ook doorgaan voor een oven in een crematorium. Johan verbrandde zijn brood, Marjon cremeerde haar brood en vele andere westerlingen waren ook niet voorbereid op de ambitieuze toaster van dit restaurant. Ons ontbijt bestond dus traditiegetrouw weer uit toast met jam en scrambled eggs. Prima, want daar doen we het al een tijd best goed op. En we hadden vandaag energie nodig want we gingen een 3 uur durende jungle walk doen naar de top van een heuvel die op 344 meter lag. Het was een mooie tocht. 30 procent van de dieren in de jungle is overdag actief en 70 procent in de nacht, dus echt kans om dieren te zien was niet zo groot. De jungle was wel echt prachtig. We hadden dezelfde gids als gisteren, een vrolijke snuiter die vandaag veel en goed uitlegde. We beseffen nog niet half wat de jungle allemaal herbergt. Medicijnen en eten om te overleven is gewoon om je heen te vinden. Je moet het alleen weten hè. Onderweg naar de top stopte hij regelmatig om even iets te vertellen en dat was een mooi moment om even op adem te komen. Éénmaal boven was er een mooi uitzicht over de jungle. In de verte was er een berg te zien die de hoogste is van Peninsula Maleisië. Maar om daar te komen is een expeditie van 7 dagen door de jungle nodig. Dat was ons net even te gortig omdat we er niet op gekleed waren dus hetzelfde pad maar weer naar beneden gelopen. Net voor het einde stond het letterlijke hoogtepunt van de dag op ons te wachten. De canopy walk. Lees, de langste touwbrug ter wereld op een maximale hoogte van 45 meter. Voor de insiders, dat is natuurlijk helemaal het ding van Marjon vanwege haar hoogtevrees. Maar, stoer als ze is, deed ze het gewoon. Het was echt een leuke afsluiting van een leuke ochtend. Hierna op het drijvende restaurant een goede lunch genuttigd. Anne, een jongedame uit Amsterdam, is hier sinds gisteren een beetje onze reisgezel en na de lunch zijn we met z'n allen achter in de pick-up truck gestapt om terug te gaan naar onze kamer. Hier even lekker niets gedaan, het is tenslotte vakantie waarna we op gingen voor het middag programma. De "rapid shooting" en het bezoek aan een dorpje in de jungle. Weer in de pick-up en we rijden in 3 minuten weer naar het strandje waar alle bootjes verzamelen en vertrekken om alle toeristen naar hun uitje te brengen. Want toeristisch is het hier heel erg. Er varen hier zoveel bootjes dat het af en toe lijkt alsof de gay pride hier elk moment langs kan komen. De "rapid shooting" was leuk. Met twee bootjes vaar je de rivier tegen de stroom op waarbij het de sport is om iedereen in de boot zo nat mogelijk te maken. En dat lukt ze erg goed. Echt alles is tot op de draad nat. De tocht zelf duurt niet zo lang, na 15 minuutjes varen komen we aan bij een dorpje in de jungle. Het bestaat uit hutjes van palmbladeren. Eerst vragen we ons af of dit allemaal opgezet is voor de toeristen of dat de mensen hier ook echt wonen. Even navragen, leerde dat hier ook echt mensen wonen, maar dat dit specifieke dorpje er echt was om de toeristen te te laten zien hoe het gaat en dat ze verderop in de jungle echt leven. Het was echt een leuke middag, maar toch loop je door zo'n dorpje met een dubbel gevoel. Je bent, met 200 anderen, een beetje aan het gluren bij mensen. Tenminste zo voelde het voor ons. Het was wel een goede uitleg over het volk, hoe het daar gekomen is en hoe ze leefden. Zelf nog met een blaaspijp pijltjes geschoten, en we waren er beduidend minder goed in dan het volk zelf. Nadat Johan nog even in de rivier had gelegen was het bij de terugreis het zelfde laken en pak wat betreft het nat maken. Zeiknat arriveerde we terug bij het resort waar we even lekker een ijsje gegeten hebben. Hierna voor een hopelijk warme douche terug naar onze kamer en bij Johan en Marjon was hij redelijk warm, bij Jessie en Merit nog steeds koud. Voor Merit kwam het aanbod te laat, maar Jessie kwam graag douchen op de kamer van Johan en Marjon. Hierna gegeten met Anne en een andere Nederlandse jongen. Dit was misschien wel het slechtste eten wat we in Maleisië gegeten hebben. Het was stoofvlees met heel veel pees, wat maar 10 minuten gekookt was. Echt niet weg te krijgen. Het sausje was wel goed, dus met witte rijst nog wel een maaltijd op. De cake die als dessert werd geserveerd, was wel echt lekker dus daar werd gretig gebruik van gemaakt. Na het eten gingen de meiden richting de massage ruimte voor een heerlijke ontspannende massage, Johan en Marjon mogen daarna. Morgen zal ik jullie vertellen hoe het was want daarna gaan we lekker slapen. Nu nog even inpakken voor een lange reisdag morgen. Op naar Perhentian Besar. Truste