Dag 8, Lourdes

Mooi weer als we opstaan en dat komt goed uit, want vandaag gaan we op de fiets naar Lourdes toe. Pip blijft dit keer in de caravan omdat we anders geen kerk of ander heiligdom in kunnen. En het wordt vandaag niet te heet, dus is het zeer verantwoord. 

Om half 10 de helmen op en we dalen af richting de rivier in het dal en draaien dan het fietspad op van 10 kilometer richting Lourdes. Het is een heerlijke en makkelijke rit en we zetten de fietsen bij les Halles vanwaar we lopend richting le Coeur (hart) van Lourdes lopen. Lourdes is het op Rome na drukst bezochte bedevaartsoord ter wereld. Er komen jaarlijks 6 miljoen mensen omdat in 1584 Maria een aantal maal verschenen is aan Bernadette. 

We lopen door de stad langs de winkeltjes die volgestouwd staan met allerlei verschillende religieuze artikelen. Van rozenkransen tot plastic jerrycans waar je 10 liter water in kunt doen. Van kaarsen van 70 kilo (500 euro) tot gouden hangers en van muntjes van Lourdes tot machines op straat waar je Lourdes suikerpinda's uit kunt halen. We hadden ons van tevoren ingesteld op een soort kermisachtige sfeer, maar het viel ons erg mee.

Natuurlijk is het hier commercieel, maar wat na een dag Lourdes het meest blijft hangen is de devotie en het vertrouwen in God wat mensen hier samenbrengt. Het is mooi en indrukwekkend tegelijk. We hebben tijdens onze vakanties al heel wat malen een kaarsje gebrand. Nu doen we dit ook terwijl er in de kathedraal een mis gaande is en er door de vele bezoekers gezongen wordt en dat maakt bij ons zoveel indruk dat we allebei geroerd worden. We lopen langs de grot waar Maria aan Bernadette verschenen is en staan voordat we het weten in een rij die langs de bron loopt die ontstaan is toen Bernadette daar een gat in de grond sloeg. Een beetje onwennig schuifelen we voetje voor voetje mee in de rij gelovigen die de muren van de grot steeds aanraken. Het is bijzonder om te zien hoe het mensen emotioneert. De één is rustig, de ander uitbundig en de volgende zit te huilen. En tussen deze mensen lopen wij, we raken de muur maar aan, toch een soort van groepsdruk. Maar wel iets moois. Als we de grot uitlopen, komen we bij het punt waar het water wat uit de bron komt getapt kan worden. Bijvoorbeeld in de jerrycan van 10 liter, maar het gaat hier werkelijk overal in, lege bisolvon flesjes, plastic flesjes en glazen flesjes. Wij tappen bij 1 van de vele kraantjes in de muur onze kleine flesjes vol als aandenken. Het water druppelt echt en dat is bij onze flesjes geen probleem. Maar voor een jerrycan staan mensen héél lang te wachten. 

We lopen nog een tijd door het heiligdom en als laatste bezoeken we de grote ondergrondse kerk, waar diensten gehouden worden waar 20.000 mensen in kunnen. Het is een saaie betonnen bunker, maar we kunnen ons indenken dat het ontzettend indrukwekkend moet zijn om dat mee te maken, dus houden we de optie open om zondag terug te gaan om dat te doen. We lopen weer terug richting de fietsen omdat we pip niet al te lang alleen willen laten de eerste keer en halen bij les Halles nog wat te eten voor vanavond waarna we koers zetten richting Boô-Silhen waar onze camping is. De laatste anderhalve kilometer omhoog gaan soepel dankzij de elektrische fietsen en zo genieten we nog van het namiddag zonnetje voordat de regen ons naar binnen drijft. Het wordt de eerste nacht zonder ventilator en we zitten aan tafel de plannen voor de komende dagen te bedenken en uit te werken. Waarschijnlijk vertrekken we maandag van hier. Maar omdat we zo impulsief als wat zijn vertellen we nog niets. Want niets is zo veranderlijk als Marjon en Johan. 

Truste en tot morgen.