Melakka - Pulau Tioman

14 augustus 2017 - Pulau Tioman, Maleisië

Ik heb in een ander verslag gemeld dat het belangrijk is om ook op vakantie rituelen te hebben. Maar 1 daarvan is bij ons ongewild een ritueel geworden en mag ook direct stoppen. En dat zijn spugende kinderen in de bus. Ook tijdens deze reis hadden Jessie en Merit weer het geluk van een spugende peuter achter zich. En deze deed de full monty zeg maar. Dat was een klein, maar zeer bepalend onderdeel van onze 10 uur durende reis vandaag, die vanochtend om 07.00 uur begon met de Uber. Leuke vent die ons in 20 minuten naar Melakka sentral bracht. Daar moesten we ons een half uur voor vertrek melden voor de busreis naar Mersing. 20 minuten te laat kwam de bus aan. Kan gebeuren, maar de chauffeur vond dat hij ons als een Duitse kampcommandant kon afblaffen. Dat is ook zo iets wat zich hier zo langzamerhand aan het ontwikkelen is tot een ritueel. Je moet hier in je vorige leven echt iets heel erg fout gedaan hebben als je buschauffeur bent, want tot nu toe zijn het niet de meest prettige mensen op aarde. (Dat zeg ik echt keurig) Deze chauffeur haalt de verloren tijd ook weer in door als een malloot gas te geven en de bus door de bocht heen te duwen. Daarop de full monty van de spuugpeuter en het recept was geboren om Merit misselijk te krijgen. En dan is elke minuut in de bus met zo'n chauffeur te lang. Laat staan als het er nog 60 zijn. Maar na 4,5 uur bereiken we eindelijk Mersing. Dit is de plek waar de ferry overgaat naar Tioman island. In onze logica zou je de bus aan laten komen op een parkeerplaats naast de boot. Maar dat is geheel niet volgens de logica van de Maleisiërs. Die twee plekken leg je gewoon net ver gevoeg uit elkaar om er voor te zorgen dat iedereen zich helemaal de klere moet haasten om op tijd bij de boot te zijn die 40 minuten later vertrekt. Nu was het lopen nog wel te doen hoor. Maar zo'n overtocht vraagt nog wel wat formaliteiten. Eerst koop je een ticket. Met dat ticket ga je naar counter 8 en daar controleert iemand of je het goede ticket hebt. Als dat in orde is loop je naar het volgende counter. Daar worden alle paspoorten ingescand. Als dat klaar is loop je naar de volgende balie. Daar krijg je in plaats van je ticket een blauwe boarding pas. Met dit stapeltje loop je naar de volgende counter waar je de "preservation fee" betaalt. Als dat gedaan is ga je met z'n allen wachten in een bloedhete ruimte tot de boot 45 minuten te laat vertrekt. Druipend van het zweet sta je daar te wachten tot iemand iets door de speakers roept en dan hoop je maar dat jij of 1 van je buren iets verstaan heeft van de boodschap. Gelukkig was Johan samen met een stel Duitsers in staat om het verhaal van de speakerman zo compleet te krijgen dat iedereen met een blauwe boarding pas bij gate b moest staan en zo geschiedde. De bootreis ging over een rustige zee. Tioman ligt 55 kilometer uit de kust en is toch nog 2,5 uur varen. Merit was de misselijkheid nog niet te boven en heeft de hele reis op het achterdek door gebracht. Dit was niet alleen in de frisse lucht, maar ook dichtbij het toilet. Scheelde lopen. Naarmate we dichterbij het eiland kwamen werd het water helderder. Van lichtblauw tot alle tinten blauw en groen. Prachtig. Wij moest van de boot af in de derde haven en daar zou de "the bushman" op ons staan te wachtten met z'n pick-up truck. En inderdaad zoals afgesproken. Met nog een Spaans koppel stapte we in. Merit en Jessie in de achterbak en de rest in de auto. Het pad wat we over moesten was echt geen weg te noemen. Beton vol met gaten en een stijgingspercentage van 45 procent. Hahaha, echt ongekend. Mensen die hier een scooter hadden gehuurd moesten hem naar boven duwen. Konden echt niet rijdend naar boven. Ook onze truck sloeg nog een keer af en heeft de koppelingsplaten behoorlijk laten roken om weer van z'n plek te komen. Het was echt een avontuur. De meiden gierde het uit nadat de chauffeur nog even op een vlak stukje was gestopt om een tas te verplaatsen die een aantal pogingen had gedaan om Jessie te onthoofden. Wat een mooie rit was het verder door de jungle. Eenmaal aangekomen bij onze accommodatie viel onze mond open. Dit is echt fantastisch. Een prachtige, ruime bungalow aan het strand. Palmbomen voor de deur. Een prachtig strand en een blauwe zee. De zon scheen ook voor het eerst als we bij een nieuwe locatie aankomen. En dat maakt het plaatje compleet. Heerlijk. Aangezien we sinds 07.00 uur alleen een croissantje hadden gegeten, en die van Merit ergens in de Zuid Chinese zee drijft, hadden we wel honger. En toevallig was het hier nog 5 minuten snack time. Hamburger met wat patatjes stilt de honger en geeft energie voor een frisse duik. Snorkel, duikbril en vinnen mee voor een eerste inspectie en we zien al gelijk vanaf het strand mooie dingen. Voor Jessie de eerste keer snorkelen en ze doet het heel goed. Fijn. We zwemmen rustig naar de kant als er een dreigende lucht onze kant opkomt, waarna we lekker douchen om wat te gaan eten. Allemaal keurig verzorgd en smakelijk. Nu dit verslag geschreven onder het genot van een kopje koffie en we zuilen zo wel lekker gaan slapen want het is hier echt pikkedonker. We horen de zee maar zien hem ziet. Een lange reisdag van 10 uur eindigt op een prachtig stekje waar we ons zeker gaan vermaken. Truste.

Foto’s

7 Reacties

  1. J.P. van Velzen van Velzen Smaling:
    14 augustus 2017
    Mooie beloning voor zo'n tocht.
  2. Marjolijn:
    14 augustus 2017
    topview daar vanuit die kamer!!!!
  3. ToKo:
    14 augustus 2017
    T.O.K.O. = Top Opgeschreven Klasse Onderkomen
  4. Hans van der Linden:
    15 augustus 2017
    Wat een wereldreis met uiteindelijk een mooi slot. Veel plezier! !
  5. Myra:
    15 augustus 2017
    Ik geniet dagelijks van je verslagen! Eerst vanuit Frankrijk en nu weer thuis. Leve Internet!
  6. Jeanet en Niels:
    15 augustus 2017
    Wat een prachtige omgeving heeeeeeerlijk om te zien!
  7. Jeanet en Niels:
    15 augustus 2017
    Genieten dus!!! Leuk hoor jullie verhalen mee te lezen!